Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με απόφαση που εξεδόθη στις 29.10.2015, απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά της απόφασης T-117/12 του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ, με την οποία το τελευταίο είχε κάνει δεκτή την αναγνωριστική αγωγή της ΑΝΚΟ που ασκήθηκε δυνάμει του άρθρου 272 ΣΛΕΕ.
Η αγωγή της ΑΝΚΟ είχε ως αίτημα, αφενός, να αναγνωριστεί ότι η αναστολή της επιστροφής των δαπανών στις οποίες αυτή υποβλήθηκε για την εκτέλεση δύο συμβάσεων στο πλαίσιο του προγράμματος FP7, συνιστά αθέτηση των συμβατικών υποχρεώσεων της Επιτροπής και, αφετέρου, να υποχρεωθεί η Επιτροπή να καταβάλει στην ΑΝΚΟ τα ποσά των οποίων η πληρωμή ανεστάλη.
Την υπεράσπιση της ανωτέρω υπόθεσης, όπως και της αναίρεσης, είχε αναλάβει η εταιρία «Χριστιανός και Συνεταίροι».
Το Δικαστήριο με την απόφασή του απέρριψε τον μοναδικό λόγο αναιρέσεως που προέβαλε η Επιτροπή με τον οποίο ισχυρίστηκε ότι το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα τους γενικούς όρους των επίμαχων συμβάσεων. Λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των επιχειρημάτων που προέβαλαν οι διάδικοι, το Δικαστήριο έκρινε ότι η αίτηση αναιρέσεως έπρεπε να απορριφθεί εν μέρει ως προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει ως αβάσιμη.